Nagroda 2010
KOMUNIKAT KAPITUŁY NAGRODY IM. DR. K. KANIGOWSKIEGO
O WYBORZE LAUREATA NAGRODY 2010
I.
Kapituła Nagrody im. dr. Krzysztofa Kanigowskiego zawiadamia, że do Nagrody 2010 zgłoszono trzydziestu sześciu lekarzy z Podlasia. Lekarzy zgłaszali zazwyczaj ich pacjenci. Kapituła wyróżniła dziewięciu lekarzy. Są to:
- Barbara Bień
- Sławomir Borowik
- Tadeusz Borowski–Beszta
- Barbara Jelska
- Zbigniew Mazurkiewicz
- Barbara Olchowik–Sutuła
- Ewa Sadowska
- Elżbieta Solarz
- Henryk Usowicz
Kapituła z zadowoleniem odnotowuje fakt, że tak wielu pacjentów zgłosiło swoich lekarzy, nadsyłając ich kandydatury wraz z obszernymi uzasadnieniami, które wyrażają m. in. pragnienie dobrych kontaktów pacjentów i lekarzy. Pacjenci oczekują od lekarzy postaw, które wywodzą się z dobrych norm obyczaju, a także – w konkretnych przypadkach – ze wskazań sumienia, wypływających z poczucia szczególnej rangi zawodu lekarza. Od sprostania tym oczekiwaniom zależy jakość życia ludzi chorych, ich rodzin oraz ludzi zdrowych, czyli całej społeczności, bowiem choroby dotykają wszystkich.
Kapituła stwierdza, że wyróżnieni lekarze kierują się w praktyce zasadami, które były bliskie Patronowi Nagrody oraz oddają intencje Fundatorów ustanawiających Nagrodę:
„Pragniemy wskazać i nagrodzić lekarzy, którzy leczą człowieka, nie tylko chorobę. Relacje z pacjentami budują poprzez życzliwość i empatię. Kształtują etos zawodu, są autentycznie szanowani i są wzorami do naśladowania. Zawód lekarza, obok innych zawodów zaufania publicznego, wymaga takiego potraktowania.”
II.
Kapituła Nagrody im. dr. K. Kanigowskiego, na posiedzeniu w dniu 10 kwietnia 2010 postanowiła przyznać Nagrodę 2010 oraz tytuł Laureata Nagrody
Pani dr
Elżbiecie Solarz
z Domowego Hospicjum dla Dzieci Fundacji „Pomóż im” w Białymstoku
za to, iż dzieli życie rodzinne chorych dzieci. Postępuje tak, by dzieci czuły ulgę w chorobie, a także ciepło, bliskość i radość. Jest lekarzem ciała i duszy, pomagając zrozumieć i przyjąć odwieczną prawdę, że choroba i odchodzenie ze świata należą do życia. Są etapem życia, który można wypełnić miłością i łagodnością. Postawa taka wymaga siły, odwagi, umiejętności medycznych oraz aktywnego współczucia, które wyraża się pomocą w opiece, w zdrowieniu i w dobrym umieraniu.
dr Elżbieta Solarz – Laureatka Nagrody 2010